Woensdagavond 31 oktober 2012 hing er iets onheilspellend in de lucht. Niet alleen was de leraar spoorloos verdwenen (onrustbarend). Ook nam niemand hier aanstoot aan (even onrustbarend). Bovendien werden we tijdens het napraten in de cafetaria bevangen door een soort nevel waar we ons maar moeizaam uit konden bevrijden zodat we pas erg laat weer buiten stonden (zeer onrustbarend)!
De lucht was kil en boven de zwarte wolken schitterde de volle maan. Duizend heksen en vampieren! Het was Halloween! Zouden er nog meer monsters te voorschijn springen? Een siddering ging door me heen.
Wat was die donkere vlek daar? Het was gelukkig geen bloeddorstige weerwolf maar een egel. Ik sloop dichterbij en de egel wachtte stil. Een tapijtje van stekels lag voor me. In een flits zag ik de buitengewone krachten die dit kleine wezen in zich verschuilde. Ik besefte dat deze ontmoeting het best tot zijn recht zou komen vanop enige afstand. Vanuit diep ontzag kon ik aanschouwen hoe deze held onbevreesd zijn tocht verder zette.
Tata!
Mie x
