How to behave as Uke?
by George S. Ledyard
The article below does not necessary reflect the point of view on Aikido of our club Aikikai Gent. However, we think these articles provide really ‘food’ for deeper thought on Aikido and it’s value.
This article appeared on the forums of aikiweb
Tijdens een discussie over een uke die totaal niet meewerkt en elke techniek met kracht countert. Een situatie die regelmatig voorkomt om ‘realistich’ te trainen.In onze club maken we geen onderscheid in rangen, in deze discussie gaat het zowel over beginnelingen (6de kyu) als gevorderden.
Ledyard: Wat betreft het incident in kwestie… Er zijn verschillende zaken die apart behandeld moeten worden. Ten eerste, de beschreven kwestie is er een tussen twee zesde kyus. Op dat niveau weet geen van beiden genoeg om zich tegen elkaar te verzetten. Uke heeft niet de ukemi die nodig is om zichzelf te beschermen als Nage een techniek gebruikt waartegen hij zich verzet. Nage kent niet genoeg techniek om de nodige aanpassingen te doen tegen een onwillige partner. Het is ongepast voor de senioren / Sensei om dit toe te staan op dit trainingsniveau. Geen van beiden traint correct als dit gebeurt. Uke op dit niveau moet zich concentreren op het nemen van ukemi. Zijn verlangen om goede ukemi te nemen vergemakkelijkt de ontwikkeling van het begrip van hoe een techniek moet worden uitgevoerd.
Laten we aannemen dat deze jongens geen zesde kyus meer zijn, maar eerder shodans… Het idee dat weerstand bieden realistischer is, is onjuist. Het is fundamenteel onjuist. Je moet je nooit verzetten tegen een techniek want dat creëert gewoon een suki of opening. De partner verandert gewoon de techniek of past de juiste atemi toe. Als men in de training vanuit martiaal oogpunt de realiteit nastreeft, moet men zich nooit tegen een techniek verzetten, maar deze juist omkeren. Ik heb partners gehad die zichzelf feliciteerden met het feit dat ze mijn techniek konden stoppen, maar die volledig open stonden voor een kopstoot of een knie tegen het kruis.
Er was een reden dat O-Sensei studenten van hoog niveau gebruikte als ukes. Zij wisten hoe ze moesten aanvallen, passend bij de technieken die hij probeerde te demonstreren. Het idee dat je techniek goed genoeg moet zijn om te werken, ongeacht de manier waarop de aanvaller zijn aanval uitvoert, is dwaas. Als dat waar was, zou er geen aiki zijn. Men zou gewoon zijn techniek forceren door zijn kracht te gebruiken. Eigenlijk maakt het niet uit hoe goed je bent (Shihan inbegrepen) als de ander weet wat de techniek is, kan hij de energie van zijn aanval ongeschikt maken voor die verdediging. Met andere woorden, ik kan een yokomen uchi doen waar NIEMAND een shihonage op kan doen.
Dit gebeurt de hele tijd in de training. De Sensei demonstreert een techniek en dan valt je partner aan op een manier waarop die techniek duidelijk niet zou werken. Maar omdat jij probeert te doen wat de Sensei deed, blijf je je inspannen om de uke de techniek te laten passen.
Op een gegeven moment in je training is het niet meer zo makkelijk om je dit aan te doen. Je hebt genoeg technieken in het repertoire om passend te schakelen als de energie van de uke verschuift. En je bent niet zo bezig met precies te doen wat de Sensei net deed. Dat is prima voor JOUW training, maar het feit blijft dat de uke niet correct traint. Hij leert niets (afgezien van het feit dat als hij zijn arm sterk genoeg samentrekt om jouw shihonage te stoppen hij een elleboog in zijn hoofd krijgt die hij niet kan blokkeren).
Een uitzondering hierop is training met een medeleerling, wanneer je een wederzijds begrip hebt dat het elkaar moeilijk maken in beider belang is. Het is een soort Aiki gewichtheffen. Je partner levert weerstand zodat jij sterker wordt en jij doet hetzelfde voor hem. Dit wordt nooit gedaan om je partner op te hemelen, maar vanuit de wens dat jullie beiden sterker worden in jullie techniek. Jij stemt ermee in weerstand te bieden om je partner de zwakke plekken in zijn techniek te laten zien en hij stemt ermee in de talloze atemi die zich voordoen als jij weerstand biedt, niet te doen. Het is belangrijk dat geen van beiden denkt dat dit verzet iets meer is dan een trainingshulpmiddel tussen instemmende partners.
Als de uke de hele tijd zo traint, leert hij geen echte ukemi. Hij kan op het punt komen dat hij elke val kan nemen die je uitdeelt nadat hij zich begint te verzetten, maar dat is geen echte ukemi. In een echte gevechtssituatie streef je ernaar niet geworpen te worden, niet de worpen te overleven als ze zich voordoen. Echte ukemi training is gewoon de voorbereiding op kaeshiwaza. Je leert zo volledig in harmonie met de techniek te bewegen dat er geen scheiding meer is tussen jou en de nage. Als je ukemi eenmaal zover is dat je verbonden kunt blijven met je partner door de snelste en meest complexe technieken, dan kun je in een situatie die martiale toepassing vereist, elke kleine opening in de techniek van de tegenstander aanvoelen en een omkering toepassen.
Kaeshiwaza is Aikido op zijn martiaalst. Het is de manier waarop iemand de suki in de techniek van de partner waarneemt en er zijn voordeel mee doet. Hoewel dit het echte werk is voor wat betreft de krijgskunst, kun je geen les hebben waarin iedereen erop gebrand is de techniek die de Sensei net heeft gedemonstreerd onmogelijk te maken voor zijn partner. Elk paar zou een of andere techniek uitvoeren en niemand zou de techniek oefenen die de Sensei wilde leren. Dat zou chaotisch en gevaarlijk zijn.
Er is dus een reden waarom we onze training zo structureren. Onderdeel van de structuur is de ukemi op zo’n manier uit te voeren dat het de partner uitdaagt, maar de techniek die wordt beoefend niet verslaat (tenzij de partner de uitvoering eenvoudigweg afbreekt). Dit wordt gebracht tot het punt waarop het op volle snelheid en kracht gebeurt. Op dit punt (hoger niveau yudansha) is het gepast, zelfs noodzakelijk, om de partner om te keren als hij de techniek niet beheerst. Dit traint de juiste waarneming en reacties. Maar het is niet de bedoeling dat de hele klas dit nadoet. Het is iets wat de senioren doen als ze met elkaar trainen, maar het is niet de bedoeling dat de hele klas dit doet.
Tenslotte gaat ukemi nooit over het opscheppen tegenover je partner. Dat soort ego is gevaarlijk. Jaren geleden had ik een nemesis in de dojo die me het eerste jaar nooit een techniek op hem liet uitvoeren. Hij liet me altijd weten dat als hij viel, dat was omdat hij aardig deed, niet omdat ik hem echt gegooid had. Op een gegeven moment moest hij geopereerd worden en was hij drie of vier maanden weg. Ik bleef gestaag trainen en toen hij terugkeerde naar de dojo dacht hij dezelfde relatie als voorheen te herstellen. Maar ik had getraind en was iets beter op dat moment en hij was zwakker door zijn operatie. We waren aan het trainen
en ik ging een shihonage doen, hij verzette zich zoals gewoonlijk, maar deze keer besefte ik dat ik het had! Niet mooi of artistiek, maar het lukte. En ik trok zijn elleboog uit de kom, met als gevolg dat hij weer bij af was. Deze man was een zeer ervaren yudansha en ik was nog een witte gordel. Hij had op elk moment de ukemi kunnen nemen en dat was prima geweest. Maar hij moest laten zien dat hij superieur was en dat was zijn ondergang. Hij deed zichzelf pijn, ik niet.
Daarom moedigen we het in onze trainin niet aan om je met alle macht tegen een techniek te verzetten. Misschien kan je partner je nu tegenhouden. Maar hij is niet voorbereid op de dag dat je techniek beter en sterker is geworden. En op die dag wordt hij afgemaakt.