De leraar zegt wel eens dat aikido voor luie mensen is; want als het moeilijk wordt dan ben je verkeerd bezig. Aikidokas kiezen voor de gemakkelijkste oplossing en gaan mee met de beweging. Ze laten hun van nature aanwezige Ki-energie stromen.
Klinkt logisch, toch?
Op de tatami voer ik echter een katate-dori uit steunend op het ‘andere’ been en vastgrijpend op een ‘andere’ manier. Wanneer een tenkan of tenchin aan de orde is ben ik het noorden kwijt. En waar een suki de uitweg biedt duw ik dwars tegen de ander zijn kracht in.
Ik stel mij voor dat mijn natuur een wildernis is. En uit balans. Gelukkig kan wikipedia mij een beetje geruststellen: “Er komen 300 soorten rozen in het wild voor. Deze groeien op ruig terrein en zijn goed bestand tegen barre weersomstandigheden.”.
Dat de mens van nature ingewikkeld in elkaar zit is nu wel duidelijk. Toch iets waar we niet meer moeilijk over moeten doen!
Tata !
Mie x
